Inclusiviteit in de praktijk! Een goed gesprek met mijn Plan B collega’s!
Door Ellemieke van Vliet
Als vrouw in de techniek ben ik al snel in de minderheid. Maar afgelopen jaar heb ik bij de klant ervaren hoe het is om meerdere vrouwen als naaste collega te hebben.
Ik leerde hoe het mij, in mijn dagelijkse werk, helpt om meer mezelf te zijn en nog beter mijn werk te kunnen doen. En ondanks dat, zijn er nog veel momenten in mijn werk waarin ik het gevoel heb dat ik toch weer degene ben die de status quo ter discussie moet stellen, zodat het niet mijn werk of mezelf in de weg gaat zitten.
Het verschil is, dat mijn naaste vrouwelijke collega’s dit gevoel delen. Dat we erover kunnen praten en nu beter inzien wat de patronen zijn en wat er bij ons als individu ligt.
Dit was mijn drijfveer om het niet alleen met andere vrouwen te blijven bespreken, maar om het op de agenda van de teamdag van Plan B te zetten en het met iedereen bespreekbaar te maken. Want als Plan B zijn we ervan overtuigd dat we als leidinggevende bewust moeten zijn van onszelf; onze invloed op anderen in de omgeving, en dus ook over inclusiviteit.
En toch voelde ik spanning. Spanning, omdat we het in de groep nooit echt over inclusiviteit hebben gehad. Ik vroeg mij af of mijn collega’s zouden herkennen wat ik bedoel met: ‘de last dragen van de uitzondering zijn en dus je óf aan moeten passen, óf weer diegene zijn die de status quo ter discussie komt stellen.’
Binnen Plan B leren we echter ook eigen worstelingen serieus te nemen en niet uit de weg te gaan.
En zo begon ik aan de voorbereiding.
- Mij theoretisch goed inlezen en een frame ontwerpen waarin ik wilde werken. Het werden ‘de zeven vinkjes’ van Joris Luyendijk en ‘The Culture Map’ van Erin Meyer. Met het laatste onderwerp, interculturele verschillen, hebben we als groep al eerder gewerkt. Onder leiding van Claudia Issa tijdens onze teamreis in Barcelona.
- Mij mentaal voorbereiden: Hoe kan ik zo neutraal mogelijk blijven tijdens het gesprek? Wat zijn eigenlijk mijn eigen vooroordelen over mijn collega’s? Waarom vind ik het zo spannend om degene te zijn die dit thema op tafel legt?
Mijn vooroordeel was dat de meerderheid van mijn collega’s dat gevoel niet zouden herkennen en mij vragend aan zouden kijken waarom ik dit onderwerp überhaupt op de agenda van onze teamdag had gezet. Gelukkig, bleek het tegenovergestelde waar.😊
Ik startte met een inleiding. Over hoe -met elk vinkje minder- de tegenwind in je leven toeneemt. Ik kon daarbij dichtbij mezelf, en mijn eigen ervaringen blijven. Vervolgens hebben we – in kleine groepjes – onze eigen tegenwind besproken. Wat hebben we ervan geleerd? En hoe nemen we dit mee in ons werk? Het resultaat was een open, eerlijk en kwetsbaar gesprek waarin alle verschillende hoeveelheden tegenwind, tot zelfs geen tegenwind, er mochten zijn en gedeeld werden.
De oefening leerde ons om zonder oordeel te luisteren en hoe waardevol en verbindend het is om hierover te spreken. We constateerden met elkaar dat tegenwind in het leven ons heeft gevormd om veerkrachtig te zijn, vechtlust en improvisatievermogen te ontwikkelen en zelfcontrole te behouden.
Meer weten?
